प्रवास – ( The Journey, by Tamara )
मी शपथ वाहते वाहत जाण्याची
घेऊन जाऊ देत ते परमतत्त्व मला
स्व-च्या सीमेपार.
घसरत घरंगळत भराभर
निसरड्या उतारांपल्याड
मी जाते काळोख्या गुहांच्या आत आत
मी खिळून जाते आणि सोनेरी वितळत्या विजेत मुक्त नृत्य
करते
माझ्या शरीराची काहिली उष्णतेत होत असतानाच.
शरीर ,माझं शरीर,
अचानक तोल सुटलेलं ,
भयाने गोठलेलं बिचारं.
त्याला वाटतं आपण मरणार आता.
प्रत्येक पेशी गुणगुणतेय
विद्युत्भारित गीत एका भव्य पतंग-कीटकाचं.
जळत आत आत माझा चेहरा वितळतोय , वितळतोय वाऱ्यात .
धृवप्रदेशीय वारा विझवतो ती आग तरीही जळतोय आतून.
पृथ्वी हादरतेय समूळ.
मी थरथरते , शहारते, थरकापते ,
तरंगत राहते. गुरफटते .ढाळली जाते अद्भुत फुलांमध्ये
.
एक प्रचंड अश्मयुगीन रंगवलेला टोळ , प्रार्थना करणारा ,
स्तब्ध न्याहाळतो मला. मायाविश्वातील शक्तिशाली वाघ
झेपावतोय .
माझ्या संज्ञा घट्ट बिलगतात पहाडी घारीच्या पंखांना.
धृवप्रदेशीय वारा विझवतोय आग
पण मी अजून धुमसतेच आहे आतून.
आग आणि बर्फ. आग आणि बर्फ.
कुठे आहे स्वर्गाचा रस्ता ?
मी आहे पृथ्वी . मीच आहे आकाश.
मी आहे जवळून वाहात जाणारे वृक्ष.
त्या एकाच्या परमजाणिवेत
मी आहे सर्वकाही.
आणि मी कुणी नाही.
गातंय वर्तुळ . गोलगोल फिरतंय .
मला नाव नाही. हजार नावं आहेत.
माझ्या मस्तकात बोलत राहतात असंख्य आवाज,
कुजबुजतात , किंचाळतात.
प्रत्येकाचं आपापलं सत्य सांगत राहतात.
आणि सगळीच सत्यं असतात आत्मनिर्भर, परिपूर्ण.
मानुषी हृदयांचं एकत्व ,जशा खोल किणकिणत्या नाजूक घंटा जीवनाच्या.
झाडं झुळुकतात ,पाषाण
प्रतिध्वनित करतात , आकाश
उंच जातं सूर जुळवत, सूर जुळवून.
आत्म्याला स्वस्थानी नेतं ते गाणं .
मी हालचाल करते न हालताच
ताऱ्यांच्या तालावर नृत्य करते .
माझ्या आंतरविश्वाला लपेटतो
एक प्रकाश द्रवरूप अग्नीचा,जितंजागतं प्रेम,
रंगीबेरंगी विजा कोसळत असताना गाणं बिचकत नाही की
थांबत नाही.
स्फोट होतात सगळ्याच ध्वनींचे एकाचवेळी.
मी आहे सर्व काही.
आणि मी कुणी नाही.
मी पाहते सर्वच कोनांतून ,
मी पाहते प्रत्येक पेशी, तारका,
अखिल मानवजातीची वेदना मी वाहते.
प्रत्येक जखमेच्या डागाखाली पोळून निघते.
हृदयांमधून झुळझुळणारा आनंद श्वासात भरून घेते,
जो उघडतो अंधाराची आणि प्रकाशाची विश्वं .
सर्व काही स्वीकारतो,
नाकारत नाही काहीच.
सकाळ होण्याआधी अंधार जमून आला पाहिजे.
अंधारातून प्रवास केला पाहिजे सूर्याच्या
पुनरुत्थानाआधी.
सगळी मानवी हृदयं एक ताल धरतात.
गिटार झंकारतं , तालवाद्ये घुमतात.
वर्तुळाच्या तारा विस्तारतात
पृथ्वी आणि आकाश जोडत .
चंदेरी धुकं चमकतं .
प्रत्येक श्वासागणिक भरारी घेतो आम्ही ,
ऐकत ती साद, प्रत्येकासाठी आणि सर्वांसाठी .
संवेदनांमध्ये भरून राहो हा आनंद .
प्रेम. ते आहोत आपणच. जितंजागतं ,वर आणि खाली.
सगळे आवाज एका सुरात गातात .
मी आहे सर्वकाही .
आणि मी कुणी नाही.
(तमारा यांच्या मूळ रचनेचा अनुवाद : भारती बिर्जे डिग्गीकर, आपले छंद २०१६ दिवाळी अंकात
प्रकाशित )
The
Journey-by Tammara
I swore
to let go, let
the Great
Spirit take me beyond
the
boundaries of self. Slipping fast,
slipping
past the slippery slope
into the
dark cavern inside I go, paralyzed, dancing freely
in the
molten golden lightening that scorches
my body,
suddenly freaks out, my body,
my
scared-out-of-its-wits body
is sure
we are going to die every cell humming
the
electric song of the giant wasp, burning, burning
from
within, my face melting, melting
in the
wind, arctic wind puts out the fire but still burning
from
within. The foundations of earth quake,
I quiver,
I shudder, I shiver, I hover,
entangled
and wrought in unearthly flowers,
a painted
praying mantis watches over me,
a Mayan
tiger leaps, my senses clutching the condor's wing
arctic
wind puts out the fire but I'm still burning
from
within.
Fire and
Ice, Fire and Ice
show me
the way to paradise.
I AM the
earth, I AM the sky,
I AM the
trees floating by,
in the
consciousness of the One,
I am all
and I am none.
The
circle is singing, the circle goes round,
I have no
name - I have a thousand,
multitude
of voices inside my head, speaking,
mumbling,
shouting, each speaking its own truth,
and all
truths are self evident and complete.
The Unity
of human hearts
sounds
the deep chime of life:
the trees
breeze it, the rocks echo it, the sky soar high,
attuning,
tuned, singing the soul home.
I move
without moving, I dance to the rhythm of the stars,
the light
within envelopes my universe
with
liquid fire, Living Love,
colored
lightning strikes but the singing never falters, never stops,
all
sounds explode at once, I AM all and I AM none.
I look
from all perspectives, I see each cell, each star,
I feel
the pain of human collective, I sear with every scar,
I feel
the joy that springs from hearts
opening
to darkness and to light,
accepting
all, rejecting none,
darkness
must materialize
before
the morning comes,
darkness
must be journeyed through before the resurrection
of the
sun. With human hearts all beating as one
the
streaming guitar and the echo of drums,
the
circle is wired to earth and to sky,
silver
fog glows, with each breath we fly,
we hear
the call for one and for all,
FEEL the
joy, BE the love, the living love below and above,
all voices sing as one, I AM all and I AM none.
Comments
Post a Comment